Tabelle zu diligere
Stammformen: diligere, diligo, dilexi, dilectum "lieben"
| Tempus | Person | Aktiv | Mediopassiv | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Ind. | Konj. | Ind. | Konj. | ||
| Präs. | 1. Sg. | diligo | diligam | diligor | diligar |
| 2. Sg. | diligis | diligas | diligeris | diligaris | |
| 3. Sg. | diligit | diligat | diligitur | diligatur | |
| 1. Pl. | diligimus | diligamus | diligimur | diligamur | |
| 2. Pl. | diligitis | diligatis | diligimini | diligamini | |
| 3. Pl. | diligunt | diligant | diliguntur | diligantur | |
| Impf. | 1. Sg. | diligebam | diligerem | diligebar | diligerer |
| 2. Sg. | diligebas | diligeres | diligebaris | diligereris | |
| 3. Sg. | diligebat | diligeret | diligebatur | diligeretur | |
| 1. Pl. | diligebamus | diligeremus | diligebamur | diligeremur | |
| 2. Pl. | diligebatis | diligeretis | diligebamini | diligeremini | |
| 3. Pl. | diligebant | diligerent | diligebantur | diligerentur | |
| Fut. | 1. Sg. | diligam | diligar | ||
| 2. Sg. | diliges | diligeris | |||
| 3. Sg. | diliget | diligetur | |||
| 1. Pl. | diligemus | diligemur | |||
| 2. Pl. | diligetis | diligemini | |||
| 3. Pl. | diligent | diligentur | |||
| Perf. | 1. Sg. | dilexi | dilexerim | dilectus, a, um sum | dilectus, a, um sim |
| 2. Sg. | dilexisti | dilexeris | dilectus, a, um es | dilectus, a, um sis | |
| 3. Sg. | dilexit | dilexerit | dilectus, a, um est | dilectus, a, um sit | |
| 1. Pl. | dileximus | dilexerimus | dilecti, ae, a sumus | dilecti, ae, a simus | |
| 2. Pl. | dilexistis | dilexeritis | dilecti, ae, a estis | dilecti, ae, a sitis | |
| 3. Pl. | dilexerunt | dilexerint | dilecti, ae, a sunt | dilecti, ae, a sint | |
| Plqpf. | 1. Sg. | dilexeram | dilexissem | dilectus, a, um eram | dilectus, a, um essem |
| 2. Sg. | dilexeras | dilexisses | dilectus, a, um eras | dilectus, a, um esses | |
| 3. Sg. | dilexerat | dilexisset | dilectus, a, um erat | dilectus, a, um esset | |
| 1. Pl. | dilexeramus | dilexissemus | dilecti, ae, a eramus | dilecti, ae, a essemus | |
| 2. Pl. | dilexeratis | dilexissetis | dilecti, ae, a eratis | dilecti, ae, a essetis | |
| 3. Pl. | dilexerant | dilexissent | dilecti, ae, a erant | dilecti, ae, a essent | |
| Perffut./Fut. II | 1. Sg. | dilexero | dilectus, a, um ero | ||
| 2. Sg. | dilexeris | dilectus, a, um eris | |||
| 3. Sg. | dilexerit | dilectus, a, um erit | |||
| 1. Pl. | dilexerimus | dilecti, ae, a erimus | |||
| 2. Pl. | dilexeritis | dilecti, ae, a eritis | |||
| 3. Pl. | dilexerint | dilecti, ae, a erunt | |||
30.9.2012 / Lucius Hartmann
Letzte Änderung: 30.9.2012
Fragen, Anregungen, Kommentare bitte an: Lucius Hartmann
Fragen, Anregungen, Kommentare bitte an: Lucius Hartmann