1 Νέστορα δ’ οὐκ ἔλαθεν ἰαχὴ πίνοντά περ ἔμπης,
2 ἀλλ’ Ἀσκληπιάδην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
3 φράζεο δῖε Μαχᾶον ὅπως ἔσται τάδε ἔργα·
4 μείζων δὴ παρὰ νηυσὶ βοὴ θαλερῶν αἰζηῶν.
5 ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν πῖνε καθήμενος αἴθοπα οἶνον
6 εἰς ὅ κε θερμὰ λοετρὰ ἐϋπλόκαμος Ἑκαμήδη
7 θερμήνῃ καὶ λούσῃ ἄπο βρότον αἱματόεντα·
8 αὐτὰρ ἐγὼν ἐλθὼν τάχα εἴσομαι ἐς περιωπήν.
9 Ὣς εἰπὼν σάκος εἷλε τετυγμένον υἷος ἑοῖο
10 κείμενον ἐν κλισίῃ Θρασυμήδεος ἱπποδάμοιο
11 χαλκῷ παμφαῖνον· ὃ δ’ ἔχ’ ἀσπίδα πατρὸς ἑοῖο.
12 εἵλετο δ’ ἄλκιμον ἔγχος ἀκαχμένον ὀξέϊ χαλκῷ,
13 στῆ δ’ ἐκτὸς κλισίης, τάχα δ’ εἴσιδεν ἔργον ἀεικὲς
14 τοὺς μὲν ὀρινομένους, τοὺς δὲ κλονέοντας ὄπισθε
15 Τρῶας ὑπερθύμους· ἐρέριπτο δὲ τεῖχος Ἀχαιῶν.
16 ὡς δ’ ὅτε πορφύρῃ πέλαγος μέγα κύματι κωφῷ
17 ὀσσόμενον λιγέων ἀνέμων λαιψηρὰ κέλευθα
18 αὔτως, οὐδ’ ἄρα τε προκυλίνδεται οὐδετέρωσε,
19 πρίν τινα κεκριμένον καταβήμεναι ἐκ Διὸς οὖρον,
20 ὣς ὃ γέρων ὅρμαινε δαϊζόμενος κατὰ θυμὸν
21 διχθάδι’, ἢ μεθ’ ὅμιλον ἴοι Δαναῶν ταχυπώλων,
22 ἦε μετ’ Ἀτρεΐδην Ἀγαμέμνονα ποιμένα λαῶν.
23 ὧδε δέ οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι
24 βῆναι ἐπ’ Ἀτρεΐδην. οἳ δ’ ἀλλήλους ἐνάριζον
25 μαρνάμενοι· λάκε δέ σφι περὶ χροῒ χαλκὸς ἀτειρὴς
26 νυσσομένων ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισι.
27 Νέστορι δὲ ξύμβληντο διοτρεφέες βασιλῆες
28 πὰρ νηῶν ἀνιόντες ὅσοι βεβλήατο χαλκῷ
29 Τυδεΐδης Ὀδυσεύς τε καὶ Ἀτρεΐδης Ἀγαμέμνων.
30 πολλὸν γάρ ῥ’ ἀπάνευθε μάχης εἰρύατο νῆες
31 θῖν’ ἔφ’ ἁλὸς πολιῆς· τὰς γὰρ πρώτας πεδίον δὲ
32 εἴρυσαν, αὐτὰρ τεῖχος ἐπὶ πρύμνῃσιν ἔδειμαν.
33 οὐδὲ γὰρ οὐδ’ εὐρύς περ ἐὼν ἐδυνήσατο πάσας
34 αἰγιαλὸς νῆας χαδέειν, στείνοντο δὲ λαοί·
35 τώ ῥα προκρόσσας ἔρυσαν, καὶ πλῆσαν ἁπάσης
36 ἠϊόνος στόμα μακρόν, ὅσον συνεέργαθον ἄκραι.
37 τώ ῥ’ οἵ γ’ ὀψείοντες ἀϋτῆς καὶ πολέμοιο
38 ἔγχει ἐρειδόμενοι κίον ἀθρόοι· ἄχνυτο δέ σφι
39 θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν. ὃ δὲ ξύμβλητο γεραιὸς
40 Νέστωρ, πτῆξε δὲ θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν Ἀχαιῶν.
41 τὸν καὶ φωνήσας προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων·
42 ὦ Νέστορ Νηληϊάδη μέγα κῦδος Ἀχαιῶν
43 τίπτε λιπὼν πόλεμον φθισήνορα δεῦρ’ ἀφικάνεις;
44 δείδω μὴ δή μοι τελέσῃ ἔπος ὄβριμος Ἕκτωρ,
45 ὥς ποτ’ ἐπηπείλησεν ἐνὶ Τρώεσσ’ ἀγορεύων
46 μὴ πρὶν πὰρ νηῶν προτὶ Ἴλιον ἀπονέεσθαι
47 πρὶν πυρὶ νῆας ἐνιπρῆσαι, κτεῖναι δὲ καὶ αὐτούς.
48 κεῖνος τὼς ἀγόρευε· τὰ δὴ νῦν πάντα τελεῖται.
49 ὢ πόποι ἦ ῥα καὶ ἄλλοι ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ
50 ἐν θυμῷ βάλλονται ἐμοὶ χόλον ὥς περ Ἀχιλλεὺς
51 οὐδ’ ἐθέλουσι μάχεσθαι ἐπὶ πρυμνῇσι νέεσσι.
52 Τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
53 ἦ δὴ ταῦτά γ’ ἑτοῖμα τετεύχαται, οὐδέ κεν ἄλλως
54 Ζεὺς ὑψιβρεμέτης αὐτὸς παρατεκτήναιτο.
55 τεῖχος μὲν γὰρ δὴ κατερήριπεν, ᾧ ἐπέπιθμεν
56 ἄρρηκτον νηῶν τε καὶ αὐτῶν εἶλαρ ἔσεσθαι·
57 οἳ δ’ ἐπὶ νηυσὶ θοῇσι μάχην ἀλίαστον ἔχουσι
58 νωλεμές· οὐδ’ ἂν ἔτι γνοίης μάλα περ σκοπιάζων
59 ὁπποτέρωθεν Ἀχαιοὶ ὀρινόμενοι κλονέονται,
60 ὡς ἐπιμὶξ κτείνονται, ἀϋτὴ δ’ οὐρανὸν ἵκει.
61 ἡμεῖς δὲ φραζώμεθ’ ὅπως ἔσται τάδε ἔργα
62 εἴ τι νόος ῥέξει· πόλεμον δ’ οὐκ ἄμμε κελεύω
63 δύμεναι· οὐ γάρ πως βεβλημένον ἐστὶ μάχεσθαι.
64 Τὸν δ’ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
65 Νέστορ ἐπεὶ δὴ νηυσὶν ἔπι πρυμνῇσι μάχονται,
66 τεῖχος δ’ οὐκ ἔχραισμε τετυγμένον, οὐδέ τι τάφρος,
67 ᾗ ἔπι πολλὰ πάθον Δαναοί, ἔλποντο δὲ θυμῷ
68 ἄρρηκτον νηῶν τε καὶ αὐτῶν εἶλαρ ἔσεσθαι·
69 οὕτω που Διὶ μέλλει ὑπερμενέϊ φίλον εἶναι
70 νωνύμνους ἀπολέσθαι ἀπ’ Ἄργεος ἐνθάδ’ Ἀχαιούς.
71 ᾔδεα μὲν γὰρ ὅτε πρόφρων Δαναοῖσιν ἄμυνεν,
72 οἶδα δὲ νῦν ὅτε τοὺς μὲν ὁμῶς μακάρεσσι θεοῖσι
73 κυδάνει, ἡμέτερον δὲ μένος καὶ χεῖρας ἔδησεν.
74 ἀλλ’ ἄγεθ’ ὡς ἂν ἐγὼν εἴπω πειθώμεθα πάντες.
75 νῆες ὅσαι πρῶται εἰρύαται ἄγχι θαλάσσης
76 ἕλκωμεν, πάσας δὲ ἐρύσσομεν εἰς ἅλα δῖαν,
77 ὕψι δ’ ἐπ’ εὐνάων ὁρμίσσομεν, εἰς ὅ κεν ἔλθῃ
78 νὺξ ἀβρότη, ἢν καὶ τῇ ἀπόσχωνται πολέμοιο
79 Τρῶες· ἔπειτα δέ κεν ἐρυσαίμεθα νῆας ἁπάσας.
80 οὐ γάρ τις νέμεσις φυγέειν κακόν, οὐδ’ ἀνὰ νύκτα.
81 βέλτερον ὃς φεύγων προφύγῃ κακὸν ἠὲ ἁλώῃ.
82 Τὸν δ’ ἄρ’ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
83 Ἀτρεΐδη ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων·
84 οὐλόμεν’ αἴθ’ ὤφελλες ἀεικελίου στρατοῦ ἄλλου
85 σημαίνειν, μὴ δ’ ἄμμιν ἀνασσέμεν, οἷσιν ἄρα Ζεὺς
86 ἐκ νεότητος ἔδωκε καὶ ἐς γῆρας τολυπεύειν
87 ἀργαλέους πολέμους, ὄφρα φθιόμεσθα ἕκαστος.
88 οὕτω δὴ μέμονας Τρώων πόλιν εὐρυάγυιαν
89 καλλείψειν, ἧς εἵνεκ’ ὀϊζύομεν κακὰ πολλά;
90 σίγα, μή τίς τ’ ἄλλος Ἀχαιῶν τοῦτον ἀκούσῃ
91 μῦθον, ὃν οὔ κεν ἀνήρ γε διὰ στόμα πάμπαν ἄγοιτο
92 ὅς τις ἐπίσταιτο ᾗσι φρεσὶν ἄρτια βάζειν
93 σκηπτοῦχός τ’ εἴη, καί οἱ πειθοίατο λαοὶ
94 τοσσοῖδ’ ὅσσοισιν σὺ μετ’ Ἀργείοισιν ἀνάσσεις·
95 νῦν δέ σευ ὠνοσάμην πάγχυ φρένας, οἷον ἔειπες·
96 ὃς κέλεαι πολέμοιο συνεσταότος καὶ ἀϋτῆς
97 νῆας ἐϋσσέλμους ἅλαδ’ ἑλκέμεν, ὄφρ’ ἔτι μᾶλλον
98 Τρωσὶ μὲν εὐκτὰ γένηται ἐπικρατέουσί περ ἔμπης,
99 ἡμῖν δ’ αἰπὺς ὄλεθρος ἐπιρρέπῃ. οὐ γὰρ Ἀχαιοὶ
100 σχήσουσιν πόλεμον νηῶν ἅλα δ’ ἑλκομενάων,
101 ἀλλ’ ἀποπαπτανέουσιν, ἐρωήσουσι δὲ χάρμης.
102 ἔνθά κε σὴ βουλὴ δηλήσεται ὄρχαμε λαῶν.
103 Τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
104 ὦ Ὀδυσεῦ μάλα πώς με καθίκεο θυμὸν ἐνιπῇ
105 ἀργαλέῃ· ἀτὰρ οὐ μὲν ἐγὼν ἀέκοντας ἄνωγα
106 νῆας ἐϋσσέλμους ἅλα δ’ ἑλκέμεν υἷας Ἀχαιῶν.
107 νῦν δ’ εἴη ὃς τῆσδέ γ’ ἀμείνονα μῆτιν ἐνίσποι
108 ἢ νέος ἠὲ παλαιός· ἐμοὶ δέ κεν ἀσμένῳ εἴη.
109 Τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
110 ἐγγὺς ἀνήρ· οὐ δηθὰ ματεύσομεν· αἴ κ’ ἐθέλητε
111 πείθεσθαι, καὶ μή τι κότῳ ἀγάσησθε ἕκαστος
112 οὕνεκα δὴ γενεῆφι νεώτατός εἰμι μεθ’ ὑμῖν·
113 πατρὸς δ’ ἐξ ἀγαθοῦ καὶ ἐγὼ γένος εὔχομαι εἶναι
114 Τυδέος, ὃν Θήβῃσι χυτὴ κατὰ γαῖα καλύπτει.
115 Πορθεῖ γὰρ τρεῖς παῖδες ἀμύμονες ἐξεγένοντο,
116 οἴκεον δ’ ἐν Πλευρῶνι καὶ αἰπεινῇ Καλυδῶνι
117 Ἄγριος ἠδὲ Μέλας, τρίτατος δ’ ἦν ἱππότα Οἰνεὺς
118 πατρὸς ἐμοῖο πατήρ· ἀρετῇ δ’ ἦν ἔξοχος αὐτῶν.
119 ἀλλ’ ὃ μὲν αὐτόθι μεῖνε, πατὴρ δ’ ἐμὸς Ἄργεϊ νάσθη
120 πλαγχθείς· ὡς γάρ που Ζεὺς ἤθελε καὶ θεοὶ ἄλλοι.
121 Ἀδρήστοιο δ’ ἔγημε θυγατρῶν, ναῖε δὲ δῶμα
122 ἀφνειὸν βιότοιο, ἅλις δέ οἱ ἦσαν ἄρουραι
123 πυροφόροι, πολλοὶ δὲ φυτῶν ἔσαν ὄρχατοι ἀμφίς,
124 πολλὰ δέ οἱ πρόβατ’ ἔσκε· κέκαστο δὲ πάντας Ἀχαιοὺς
125 ἐγχείῃ· τὰ δὲ μέλλετ’ ἀκουέμεν, εἰ ἐτεόν περ.
126 τὼ οὐκ ἄν με γένος γε κακὸν καὶ ἀνάλκιδα φάντες
127 μῦθον ἀτιμήσαιτε πεφασμένον ὅν κ’ ἐῢ εἴπω.
128 δεῦτ’ ἴομεν πόλεμον δὲ καὶ οὐτάμενοί περ ἀνάγκῃ.
129 ἔνθα δ’ ἔπειτ’ αὐτοὶ μὲν ἐχώμεθα δηϊοτῆτος
130 ἐκ βελέων, μή πού τις ἐφ’ ἕλκεϊ ἕλκος ἄρηται·
131 ἄλλους δ’ ὀτρύνοντες ἐνήσομεν, οἳ τὸ πάρος περ
132 θυμῷ ἦρα φέροντες ἀφεστᾶσ’ οὐδὲ μάχονται.
133 Ὣς ἔφαθ’, οἳ δ’ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο·
134 βὰν δ’ ἴμεν, ἦρχε δ’ ἄρά σφιν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων.
135 Οὐδ’ ἀλαοσκοπιὴν εἶχε κλυτὸς ἐννοσίγαιος,
136 ἀλλὰ μετ’ αὐτοὺς ἦλθε παλαιῷ φωτὶ ἐοικώς,
137 δεξιτερὴν δ’ ἕλε χεῖρ’ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο,
138 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
139 Ἀτρεΐδη νῦν δή που Ἀχιλλῆος ὀλοὸν κῆρ
140 γηθεῖ ἐνὶ στήθεσσι φόνον καὶ φύζαν Ἀχαιῶν
141 δερκομένῳ, ἐπεὶ οὔ οἱ ἔνι φρένες οὐδ’ ἠβαιαί.
142 ἀλλ’ ὃ μὲν ὣς ἀπόλοιτο, θεὸς δέ ἑ σιφλώσειε·
143 σοὶ δ’ οὔ πω μάλα πάγχυ θεοὶ μάκαρες κοτέουσιν,
144 ἀλλ’ ἔτι που Τρώων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες
145 εὐρὺ κονίσουσιν πεδίον, σὺ δ’ ἐπόψεαι αὐτὸς
146 φεύγοντας προτὶ ἄστυ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων.
147 Ὣς εἰπὼν μέγ’ ἄϋσεν ἐπεσσύμενος πεδίοιο.
148 ὅσσόν τ’ ἐννεάχιλοι ἐπίαχον ἢ δεκάχιλοι
149 ἀνέρες ἐν πολέμῳ ἔριδα ξυνάγοντες Ἄρηος,
150 τόσσην ἐκ στήθεσφιν ὄπα κρείων ἐνοσίχθων
151 ἧκεν· Ἀχαιοῖσιν δὲ μέγα σθένος ἔμβαλ’ ἑκάστῳ
152 καρδίῃ, ἄληκτον πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι.
153 Ἥρη δ’ εἰσεῖδε χρυσόθρονος ὀφθαλμοῖσι
154 στᾶσ’ ἐξ Οὐλύμποιο ἀπὸ ῥίου· αὐτίκα δ’ ἔγνω
155 τὸν μὲν ποιπνύοντα μάχην ἀνὰ κυδιάνειραν
156 αὐτοκασίγνητον καὶ δαέρα, χαῖρε δὲ θυμῷ·
157 Ζῆνα δ’ ἐπ’ ἀκροτάτης κορυφῆς πολυπίδακος Ἴδης
158 ἥμενον εἰσεῖδε, στυγερὸς δέ οἱ ἔπλετο θυμῷ.
159 μερμήριξε δ’ ἔπειτα βοῶπις πότνια Ἥρη
160 ὅππως ἐξαπάφοιτο Διὸς νόον αἰγιόχοιο·
161 ἧδε δέ οἱ κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλὴ
162 ἐλθεῖν εἰς Ἴδην εὖ ἐντύνασαν ἓ αὐτήν,
163 εἴ πως ἱμείραιτο παραδραθέειν φιλότητι
164 ᾗ χροιῇ, τῷ δ’ ὕπνον ἀπήμονά τε λιαρόν τε
165 χεύῃ ἐπὶ βλεφάροισιν ἰδὲ φρεσὶ πευκαλίμῃσι.
166 βῆ δ’ ἴμεν ἐς θάλαμον, τόν οἱ φίλος υἱὸς ἔτευξεν
167 Ἥφαιστος, πυκινὰς δὲ θύρας σταθμοῖσιν ἐπῆρσε
168 κληδι κρυπτῇ, τὴν δ’ οὐ θεὸς ἄλλος ἀνῷγεν·
169 ἔνθ’ ἥ γ’ εἰσελθοῦσα θύρας ἐπέθηκε φαεινάς.
170 ἀμβροσίῃ μὲν πρῶτον ἀπὸ χροὸς ἱμερόεντος
171 λύματα πάντα κάθηρεν, ἀλείψατο δὲ λίπ’ ἐλαίῳ
172 ἀμβροσίῳ ἑδανῷ, τό ῥά οἱ τεθυωμένον ἦεν·
173 τοῦ καὶ κινυμένοιο Διὸς κατὰ χαλκοβατὲς δῶ
174 ἔμπης ἐς γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ’ ἀϋτμή.
175 τῷ ῥ’ ἥ γε χρόα καλὸν ἀλειψαμένη ἰδὲ χαίτας
176 πεξαμένη χερσὶ πλοκάμους ἔπλεξε φαεινοὺς
177 καλοὺς ἀμβροσίους ἐκ κράατος ἀθανάτοιο.
178 ἀμφὶ δ’ ἄρ’ ἀμβρόσιον ἑανὸν ἕσαθ’, ὅν οἱ Ἀθήνη
179 ἔξυσ’ ἀσκήσασα, τίθει δ’ ἐνὶ δαίδαλα πολλά·
180 χρυσείῃς δ’ ἐνετῇσι κατὰ στῆθος περονᾶτο.
181 ζώσατο δὲ ζώνῃ ἑκατὸν θυσάνοις ἀραρυίῃ,
182 ἐν δ’ ἄρα ἕρματα ἧκεν ἐϋτρήτοισι λοβοῖσι
183 τρίγληνα μορόεντα· χάρις δ’ ἀπελάμπετο πολλή.
184 κρηδέμνῳ δ’ ἐφύπερθε καλύψατο δῖα θεάων
185 καλῷ νηγατέῳ· λευκὸν δ’ ἦν ἠέλιος ὥς·
186 ποσσὶ δ’ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα.
187 αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα περὶ χροῒ θήκατο κόσμον
188 βῆ ῥ’ ἴμεν ἐκ θαλάμοιο, καλεσσαμένη δ’ Ἀφροδίτην
189 τῶν ἄλλων ἀπάνευθε θεῶν πρὸς μῦθον ἔειπε·
190 ἦ ῥά νύ μοί τι πίθοιο φίλον τέκος ὅττί κεν εἴπω,
191 ἦέ κεν ἀρνήσαιο κοτεσσαμένη τό γε θυμῷ,
192 οὕνεκ’ ἐγὼ Δαναοῖσι, σὺ δὲ Τρώεσσιν ἀρήγεις;
193 Τὴν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη·
194 Ἥρη πρέσβα θεὰ θύγατερ μεγάλοιο Κρόνοιο
195 αὔδα ὅ τι φρονέεις· τελέσαι δέ με θυμὸς ἄνωγεν,
196 εἰ δύναμαι τελέσαι γε καὶ εἰ τετελεσμένον ἐστίν.
197 Τὴν δὲ δολοφρονέουσα προσηύδα πότνια Ἥρη·
198 δὸς νῦν μοι φιλότητα καὶ ἵμερον, ᾧ τε σὺ πάντας
199 δαμνᾷ ἀθανάτους ἠδὲ θνητοὺς ἀνθρώπους.
200 εἶμι γὰρ ὀψομένη πολυφόρβου πείρατα γαίης,
201 Ὠκεανόν τε θεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηθύν,
202 οἵ μ’ ἐν σφοῖσι δόμοισιν ἐῢ τρέφον ἠδ’ ἀτίταλλον
203 δεξάμενοι ῥείας, ὅτε τε Κρόνον εὐρύοπα Ζεὺς
204 γαίης νέρθε καθεῖσε καὶ ἀτρυγέτοιο θαλάσσης·
205 τοὺς εἶμ’ ὀψομένη, καί σφ’ ἄκριτα νείκεα λύσω·
206 ἤδη γὰρ δηρὸν χρόνον ἀλλήλων ἀπέχονται
207 εὐνῆς καὶ φιλότητος, ἐπεὶ χόλος ἔμπεσε θυμῷ.
208 εἰ κείνω ἐπέεσσι παραιπεπιθοῦσα φίλον κῆρ
209 εἰς εὐνὴν ἀνέσαιμι ὁμωθῆναι φιλότητι,
210 αἰεί κέ σφι φίλη τε καὶ αἰδοίη καλεοίμην.
211 Τὴν δ’ αὖτε προσέειπε φιλομειδὴς Ἀφροδίτη·
212 οὐκ ἔστ’ οὐδὲ ἔοικε τεὸν ἔπος ἀρνήσασθαι·
213 Ζηνὸς γὰρ τοῦ ἀρίστου ἐν ἀγκοίνῃσιν ἰαύεις.
214 Ἦ, καὶ ἀπὸ στήθεσφιν ἐλύσατο κεστὸν ἱμάντα
215 ποικίλον, ἔνθα δέ οἱ θελκτήρια πάντα τέτυκτο·
216 ἔνθ’ ἔνι μὲν φιλότης, ἐν δ’ ἵμερος, ἐν δ’ ὀαριστὺς
217 πάρφασις, ἥ τ’ ἔκλεψε νόον πύκα περ φρονεόντων.
218 τόν ῥά οἱ ἔμβαλε χερσὶν ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζε·
219 τῆ νῦν τοῦτον ἱμάντα τεῷ ἐγκάτθεο κόλπῳ
220 ποικίλον, ᾧ ἔνι πάντα τετεύχαται· οὐδέ σέ φημι
221 ἄπρηκτόν γε νέεσθαι, ὅ τι φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς.
222 Ὣς φάτο, μείδησεν δὲ βοῶπις πότνια Ἥρη,
223 μειδήσασα δ’ ἔπειτα ἑῷ ἐγκάτθετο κόλπῳ.
224 Ἣ μὲν ἔβη πρὸς δῶμα Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη,
225 Ἥρη δ’ ἀΐξασα λίπεν ῥίον Οὐλύμποιο,
226 Πιερίην δ’ ἐπιβᾶσα καὶ Ἠμαθίην ἐρατεινὴν
227 σεύατ’ ἐφ’ ἱπποπόλων Θρῃκῶν ὄρεα νιφόεντα
228 ἀκροτάτας κορυφάς· οὐδὲ χθόνα μάρπτε ποδοῖιν·
229 ἐξ Ἀθόω δ’ ἐπὶ πόντον ἐβήσετο κυμαίνοντα,
230 Λῆμνον δ’ εἰσαφίκανε πόλιν θείοιο Θόαντος.
231 ἔνθ’ Ὕπνῳ ξύμβλητο κασιγνήτῳ Θανάτοιο,
232 ἔν τ’ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν·
233 Ὕπνε ἄναξ πάντων τε θεῶν πάντων τ’ ἀνθρώπων,
234 ἠμὲν δή ποτ’ ἐμὸν ἔπος ἔκλυες, ἠδ’ ἔτι καὶ νῦν
235 πείθευ· ἐγὼ δέ κέ τοι ἰδέω χάριν ἤματα πάντα.
236 κοίμησόν μοι Ζηνὸς ὑπ’ ὀφρύσιν ὄσσε φαεινὼ
237 αὐτίκ’ ἐπεί κεν ἐγὼ παραλέξομαι ἐν φιλότητι.
238 δῶρα δέ τοι δώσω καλὸν θρόνον ἄφθιτον αἰεὶ
239 χρύσεον· Ἥφαιστος δέ κ’ ἐμὸς πάϊς ἀμφιγυήεις
240 τεύξει’ ἀσκήσας, ὑπὸ δὲ θρῆνυν ποσὶν ἥσει,
241 τῷ κεν ἐπισχοίης λιπαροὺς πόδας εἰλαπινάζων.
242 Τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσεφώνεε νήδυμος Ὕπνος·
243 Ἥρη πρέσβα θεὰ θύγατερ μεγάλοιο Κρόνοιο
244 ἄλλον μέν κεν ἔγωγε θεῶν αἰειγενετάων
245 ῥεῖα κατευνήσαιμι, καὶ ἂν ποταμοῖο ῥέεθρα
246 Ὠκεανοῦ, ὅς περ γένεσις πάντεσσι τέτυκται·
247 Ζηνὸς δ’ οὐκ ἂν ἔγωγε Κρονίονος ἆσσον ἱκοίμην
248 οὐδὲ κατευνήσαιμ’, ὅτε μὴ αὐτός γε κελεύοι.
249 ἤδη γάρ με καὶ ἄλλο τεὴ ἐπίνυσσεν ἐφετμὴ
250 ἤματι τῷ ὅτε κεῖνος ὑπέρθυμος Διὸς υἱὸς
251 ἔπλεεν Ἰλιόθεν Τρώων πόλιν ἐξαλαπάξας.
252 ἤτοι ἐγὼ μὲν ἔλεξα Διὸς νόον αἰγιόχοιο
253 νήδυμος ἀμφιχυθείς· σὺ δέ οἱ κακὰ μήσαο θυμῷ
254 ὄρσασ’ ἀργαλέων ἀνέμων ἐπὶ πόντον ἀήτας,
255 καί μιν ἔπειτα Κόων δ’ εὖ ναιομένην ἀπένεικας
256 νόσφι φίλων πάντων. ὃ δ’ ἐπεγρόμενος χαλέπαινε
257 ῥιπτάζων κατὰ δῶμα θεούς, ἐμὲ δ’ ἔξοχα πάντων
258 ζήτει· καί κέ μ’ ἄϊστον ἀπ’ αἰθέρος ἔμβαλε πόντῳ,
259 εἰ μὴ Νὺξ δμήτειρα θεῶν ἐσάωσε καὶ ἀνδρῶν·
260 τὴν ἱκόμην φεύγων, ὃ δ’ ἐπαύσατο χωόμενός περ.
261 ἅζετο γὰρ μὴ Νυκτὶ θοῇ ἀποθύμια ἕρδοι.
262 νῦν αὖ τοῦτό μ’ ἄνωγας ἀμήχανον ἄλλο τελέσσαι.
263 Τὸν δ’ αὖτε προσέειπε βοῶπις πότνια Ἥρη·
264 Ὕπνε τί ἢ δὲ σὺ ταῦτα μετὰ φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς;
265 ἦ φῂς ὣς Τρώεσσιν ἀρηξέμεν εὐρύοπα Ζῆν
266 ὡς Ἡρακλῆος περιχώσατο παῖδος ἑοῖο;
267 ἀλλ’ ἴθ’, ἐγὼ δέ κέ τοι Χαρίτων μίαν ὁπλοτεράων
268 δώσω ὀπυιέμεναι καὶ σὴν κεκλῆσθαι ἄκοιτιν.
270 Ὣς φάτο, χήρατο δ’ Ὕπνος, ἀμειβόμενος δὲ προσηύδα·
271 ἄγρει νῦν μοι ὄμοσσον ἀάατον Στυγὸς ὕδωρ,
272 χειρὶ δὲ τῇ ἑτέρῃ μὲν ἕλε χθόνα πουλυβότειραν,
273 τῇ δ’ ἑτέρῃ ἅλα μαρμαρέην, ἵνα νῶϊν ἅπαντες
274 μάρτυροι ὦσ’ οἳ ἔνερθε θεοὶ Κρόνον ἀμφὶς ἐόντες,
275 ἦ μὲν ἐμοὶ δώσειν Χαρίτων μίαν ὁπλοτεράων
276 Πασιθέην, ἧς τ’ αὐτὸς ἐέλδομαι ἤματα πάντα.
277 Ὣς ἔφατ’, οὐδ’ ἀπίθησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,
278 ὄμνυε δ’ ὡς ἐκέλευε, θεοὺς δ’ ὀνόμηνεν ἅπαντας
279 τοὺς ὑποταρταρίους οἳ Τιτῆνες καλέονται.
280 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ὄμοσέν τε τελεύτησέν τε τὸν ὅρκον,
281 τὼ βήτην Λήμνου τε καὶ Ἴμβρου ἄστυ λιπόντε
282 ἠέρα ἑσσαμένω ῥίμφα πρήσσοντε κέλευθον.
283 Ἴδην δ’ ἱκέσθην πολυπίδακα μητέρα θηρῶν
284 Λεκτόν, ὅθι πρῶτον λιπέτην ἅλα· τὼ δ’ ἐπὶ χέρσου
285 βήτην, ἀκροτάτη δὲ ποδῶν ὕπο σείετο ὕλη.
286 ἔνθ’ Ὕπνος μὲν ἔμεινε πάρος Διὸς ὄσσε ἰδέσθαι
287 εἰς ἐλάτην ἀναβὰς περιμήκετον, ἣ τότ’ ἐν Ἴδῃ
288 μακροτάτη πεφυυῖα δι’ ἠέρος αἰθέρ’ ἵκανεν·
289 ἔνθ’ ἧστ’ ὄζοισιν πεπυκασμένος εἰλατίνοισιν
290 ὄρνιθι λιγυρῇ ἐναλίγκιος, ἥν τ’ ἐν ὄρεσσι
291 χαλκίδα κικλήσκουσι θεοί, ἄνδρες δὲ κύμινδιν.
292 Ἥρη δὲ κραιπνῶς προσεβήσετο Γάργαρον ἄκρον
293 Ἴδης ὑψηλῆς· ἴδε δὲ νεφεληγερέτα Ζεύς.
294 ὡς δ’ ἴδεν, ὥς μιν ἔρως πυκινὰς φρένας ἀμφεκάλυψεν,
295 οἷον ὅτε πρῶτόν περ ἐμισγέσθην φιλότητι
296 εἰς εὐνὴν φοιτῶντε, φίλους λήθοντε τοκῆας.
297 στῆ δ’ αὐτῆς προπάροιθεν ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν·
298 Ἥρη πῇ μεμαυῖα κατ’ Οὐλύμπου τόδ’ ἱκάνεις;
299 ἵπποι δ’ οὐ παρέασι καὶ ἅρματα τῶν κ’ ἐπιβαίης.
300 Τὸν δὲ δολοφρονέουσα προσηύδα πότνια Ἥρη·
301 ἔρχομαι ὀψομένη πολυφόρβου πείρατα γαίης,
302 Ὠκεανόν τε θεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηθύν,
303 οἵ με σφοῖσι δόμοισιν ἐῢ τρέφον ἠδ’ ἀτίταλλον·
304 τοὺς εἶμ’ ὀψομένη, καί σφ’ ἄκριτα νείκεα λύσω·
305 ἤδη γὰρ δηρὸν χρόνον ἀλλήλων ἀπέχονται
306 εὐνῆς καὶ φιλότητος, ἐπεὶ χόλος ἔμπεσε θυμῷ.
307 ἵπποι δ’ ἐν πρυμνωρείῃ πολυπίδακος Ἴδης
308 ἑστᾶσ’, οἵ μ’ οἴσουσιν ἐπὶ τραφερήν τε καὶ ὑγρήν.
309 νῦν δὲ σεῦ εἵνεκα δεῦρο κατ’ Οὐλύμπου τόδ’ ἱκάνω,
310 μή πώς μοι μετέπειτα χολώσεαι, αἴ κε σιωπῇ
311 οἴχωμαι πρὸς δῶμα βαθυρρόου Ὠκεανοῖο.
312 Τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
313 Ἥρη κεῖσε μὲν ἔστι καὶ ὕστερον ὁρμηθῆναι,
314 νῶϊ δ’ ἄγ’ ἐν φιλότητι τραπείομεν εὐνηθέντε.
315 οὐ γάρ πώ ποτέ μ’ ὧδε θεᾶς ἔρος οὐδὲ γυναικὸς
316 θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι περιπροχυθεὶς ἐδάμασσεν,
317 οὐδ’ ὁπότ’ ἠρασάμην Ἰξιονίης ἀλόχοιο,
318 ἣ τέκε Πειρίθοον θεόφιν μήστωρ’ ἀτάλαντον·
319 οὐδ’ ὅτε περ Δανάης καλλισφύρου Ἀκρισιώνης,
320 ἣ τέκε Περσῆα πάντων ἀριδείκετον ἀνδρῶν·
321 οὐδ’ ὅτε Φοίνικος κούρης τηλεκλειτοῖο,
322 ἣ τέκε μοι Μίνων τε καὶ ἀντίθεον ῥαδάμανθυν·
323 οὐδ’ ὅτε περ Σεμέλης οὐδ’ Ἀλκμήνης ἐνὶ Θήβῃ,
324 ἥ ῥ’ Ἡρακλῆα κρατερόφρονα γείνατο παῖδα·
325 ἣ δὲ Διώνυσον Σεμέλη τέκε χάρμα βροτοῖσιν·
326 οὐδ’ ὅτε Δήμητρος καλλιπλοκάμοιο ἀνάσσης,
327 οὐδ’ ὁπότε Λητοῦς ἐρικυδέος, οὐδὲ σεῦ αὐτῆς,
328 ὡς σέο νῦν ἔραμαι καί με γλυκὺς ἵμερος αἱρεῖ.
329 Τὸν δὲ δολοφρονέουσα προσηύδα πότνια Ἥρη·
330 αἰνότατε Κρονίδη ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες.
331 εἰ νῦν ἐν φιλότητι λιλαίεαι εὐνηθῆναι
332 Ἴδης ἐν κορυφῇσι, τὰ δὲ προπέφανται ἅπαντα·
333 πῶς κ’ ἔοι εἴ τις νῶϊ θεῶν αἰειγενετάων
334 εὕδοντ’ ἀθρήσειε, θεοῖσι δὲ πᾶσι μετελθὼν
335 πεφράδοι; οὐκ ἂν ἔγωγε τεὸν πρὸς δῶμα νεοίμην
336 ἐξ εὐνῆς ἀνστᾶσα, νεμεσσητὸν δέ κεν εἴη.
337 ἀλλ’ εἰ δή ῥ’ ἐθέλεις καί τοι φίλον ἔπλετο θυμῷ,
338 ἔστιν τοι θάλαμος, τόν τοι φίλος υἱὸς ἔτευξεν
339 Ἥφαιστος, πυκινὰς δὲ θύρας σταθμοῖσιν ἐπῆρσεν·
340 ἔνθ’ ἴομεν κείοντες, ἐπεί νύ τοι εὔαδεν εὐνή.
341 Τὴν δ’ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
342 Ἥρη μήτε θεῶν τό γε δείδιθι μήτέ τιν’ ἀνδρῶν
343 ὄψεσθαι· τοῖόν τοι ἐγὼ νέφος ἀμφικαλύψω
344 χρύσεον· οὐδ’ ἂν νῶϊ διαδράκοι Ἠέλιός περ,
345 οὗ τε καὶ ὀξύτατον πέλεται φάος εἰσοράασθαι.
346 Ἦ ῥα καὶ ἀγκὰς ἔμαρπτε Κρόνου παῖς ἣν παράκοιτιν·
347 τοῖσι δ’ ὑπὸ χθὼν δῖα φύεν νεοθηλέα ποίην,
348 λωτόν θ’ ἑρσήεντα ἰδὲ κρόκον ἠδ’ ὑάκινθον
349 πυκνὸν καὶ μαλακόν, ὃς ἀπὸ χθονὸς ὑψόσ’ ἔεργε.
350 τῷ ἔνι λεξάσθην, ἐπὶ δὲ νεφέλην ἕσσαντο
351 καλὴν χρυσείην· στιλπναὶ δ’ ἀπέπιπτον ἔερσαι.
352 Ὣς ὃ μὲν ἀτρέμας εὗδε πατὴρ ἀνὰ Γαργάρῳ ἄκρῳ,
353 ὕπνῳ καὶ φιλότητι δαμείς, ἔχε δ’ ἀγκὰς ἄκοιτιν·
354 βῆ δὲ θέειν ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν νήδυμος Ὕπνος
355 ἀγγελίην ἐρέων γαιηόχῳ ἐννοσιγαίῳ·
356 ἀγχοῦ δ’ ἱστάμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
357 πρόφρων νῦν Δαναοῖσι Ποσείδαον ἐπάμυνε,
358 καί σφιν κῦδος ὄπαζε μίνυνθά περ, ὄφρ’ ἔτι εὕδει
359 Ζεύς, ἐπεὶ αὐτῷ ἐγὼ μαλακὸν περὶ κῶμ’ ἐκάλυψα·
360 Ἥρη δ’ ἐν φιλότητι παρήπαφεν εὐνηθῆναι.
361 Ὣς εἰπὼν ὃ μὲν ᾤχετ’ ἐπὶ κλυτὰ φῦλ’ ἀνθρώπων,
362 τὸν δ’ ἔτι μᾶλλον ἀνῆκεν ἀμυνέμεναι Δαναοῖσιν.
363 αὐτίκα δ’ ἐν πρώτοισι μέγα προθορὼν ἐκέλευσεν·
364 Ἀργεῖοι καὶ δ’ αὖτε μεθίεμεν Ἕκτορι νίκην
365 Πριαμίδῃ, ἵνα νῆας ἕλῃ καὶ κῦδος ἄρηται;
366 ἀλλ’ ὃ μὲν οὕτω φησὶ καὶ εὔχεται οὕνεκ’ Ἀχιλλεὺς
367 νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσι μένει κεχολωμένος ἦτορ·
368 κείνου δ’ οὔ τι λίην ποθὴ ἔσσεται, εἴ κεν οἳ ἄλλοι
369 ἡμεῖς ὀτρυνώμεθ’ ἀμυνέμεν ἀλλήλοισιν.
370 ἀλλ’ ἄγεθ’ ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω πειθώμεθα πάντες·
371 ἀσπίδες ὅσσαι ἄρισται ἐνὶ στρατῷ ἠδὲ μέγισται
372 ἑσσάμενοι, κεφαλὰς δὲ παναίθῃσιν κορύθεσσι
373 κρύψαντες, χερσίν τε τὰ μακρότατ’ ἔγχε’ ἑλόντες
374 ἴομεν· αὐτὰρ ἐγὼν ἡγήσομαι, οὐδ’ ἔτι φημὶ
375 Ἕκτορα Πριαμίδην μενέειν μάλα περ μεμαῶτα.
376 ὃς δέ κ’ ἀνὴρ μενέχαρμος, ἔχει δ’ ὀλίγον σάκος ὤμῳ,
377 χείρονι φωτὶ δότω, ὃ δ’ ἐν ἀσπίδι μείζονι δύτω.
378 Ὣς ἔφαθ’, οἳ δ’ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο·
379 τοὺς δ’ αὐτοὶ βασιλῆες ἐκόσμεον οὐτάμενοί περ
380 Τυδεΐδης Ὀδυσεύς τε καὶ Ἀτρεΐδης Ἀγαμέμνων·
381 οἰχόμενοι δ’ ἐπὶ πάντας ἀρήϊα τεύχε’ ἄμειβον·
382 ἐσθλὰ μὲν ἐσθλὸς ἔδυνε, χέρεια δὲ χείρονι δόσκεν.
383 αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἕσσαντο περὶ χροῒ νώροπα χαλκὸν
384 βάν ῥ’ ἴμεν· ἦρχε δ’ ἄρά σφι Ποσειδάων ἐνοσίχθων
385 δεινὸν ἄορ τανύηκες ἔχων ἐν χειρὶ παχείῃ
386 εἴκελον ἀστεροπῇ· τῷ δ’ οὐ θέμις ἐστὶ μιγῆναι
387 ἐν δαῒ λευγαλέῃ, ἀλλὰ δέος ἰσχάνει ἄνδρας.
388 Τρῶας δ’ αὖθ’ ἑτέρωθεν ἐκόσμει φαίδιμος Ἕκτωρ.
389 δή ῥα τότ’ αἰνοτάτην ἔριδα πτολέμοιο τάνυσσαν
390 κυανοχαῖτα Ποσειδάων καὶ φαίδιμος Ἕκτωρ,
391 ἤτοι ὃ μὲν Τρώεσσιν, ὃ δ’ Ἀργείοισιν ἀρήγων.
392 ἐκλύσθη δὲ θάλασσα ποτὶ κλισίας τε νέας τε
393 Ἀργείων· οἳ δὲ ξύνισαν μεγάλῳ ἀλαλητῷ.
394 οὔτε θαλάσσης κῦμα τόσον βοάᾳ ποτὶ χέρσον
395 ποντόθεν ὀρνύμενον πνοιῇ Βορέω ἀλεγεινῇ·
396 οὔτε πυρὸς τόσσός γε ποτὶ βρόμος αἰθομένοιο
397 οὔρεος ἐν βήσσῃς, ὅτε τ’ ὤρετο καιέμεν ὕλην·
398 οὔτ’ ἄνεμος τόσσόν γε περὶ δρυσὶν ὑψικόμοισι
399 ἠπύει, ὅς τε μάλιστα μέγα βρέμεται χαλεπαίνων,
400 ὅσση ἄρα Τρώων καὶ Ἀχαιῶν ἔπλετο φωνὴ
401 δεινὸν ἀϋσάντων, ὅτ’ ἐπ’ ἀλλήλοισιν ὄρουσαν.
402 Αἴαντος δὲ πρῶτος ἀκόντισε φαίδιμος Ἕκτωρ
403 ἔγχει, ἐπεὶ τέτραπτο πρὸς ἰθύ οἱ, οὐδ’ ἀφάμαρτε,
404 τῇ ῥα δύω τελαμῶνε περὶ στήθεσσι τετάσθην,
405 ἤτοι ὃ μὲν σάκεος, ὃ δὲ φασγάνου ἀργυροήλου·
406 τώ οἱ ῥυσάσθην τέρενα χρόα. χώσατο δ’ Ἕκτωρ,
407 ὅττί ῥά οἱ βέλος ὠκὺ ἐτώσιον ἔκφυγε χειρός,
408 ἂψ δ’ ἑτάρων εἰς ἔθνος ἐχάζετο κῆρ’ ἀλεείνων.
409 τὸν μὲν ἔπειτ’ ἀπιόντα μέγας Τελαμώνιος Αἴας
410 χερμαδίῳ, τά ῥα πολλὰ θοάων ἔχματα νηῶν
411 πὰρ ποσὶ μαρναμένων ἐκυλίνδετο, τῶν ἓν ἀείρας
412 στῆθος βεβλήκει ὑπὲρ ἄντυγος ἀγχόθι δειρῆς,
413 στρόμβον δ’ ὣς ἔσσευε βαλών, περὶ δ’ ἔδραμε πάντῃ.
414 ὡς δ’ ὅθ’ ὑπὸ πληγῆς πατρὸς Διὸς ἐξερίπῃ δρῦς
415 πρόρριζος, δεινὴ δὲ θεείου γίγνεται ὀδμὴ
416 ἐξ αὐτῆς, τὸν δ’ οὔ περ ἔχει θράσος ὅς κεν ἴδηται
417 ἐγγὺς ἐών, χαλεπὸς δὲ Διὸς μεγάλοιο κεραυνός,
418 ὣς ἔπεσ’ Ἕκτορος ὦκα χαμαὶ μένος ἐν κονίῃσι·
419 χειρὸς δ’ ἔκβαλεν ἔγχος, ἐπ’ αὐτῷ δ’ ἀσπὶς ἑάφθη
420 καὶ κόρυς, ἀμφὶ δέ οἱ βράχε τεύχεα ποικίλα χαλκῷ.
421 οἳ δὲ μέγα ἰάχοντες ἐπέδραμον υἷες Ἀχαιῶν
422 ἐλπόμενοι ἐρύεσθαι, ἀκόντιζον δὲ θαμειὰς
423 αἰχμάς· ἀλλ’ οὔ τις ἐδυνήσατο ποιμένα λαῶν
424 οὐτάσαι οὐδὲ βαλεῖν· πρὶν γὰρ περίβησαν ἄριστοι
425 Πουλυδάμας τε καὶ Αἰνείας καὶ δῖος Ἀγήνωρ
426 Σαρπηδών τ’ ἀρχὸς Λυκίων καὶ Γλαῦκος ἀμύμων.
427 τῶν δ’ ἄλλων οὔ τίς εὑ ἀκήδεσεν, ἀλλὰ πάροιθεν
428 ἀσπίδας εὐκύκλους σχέθον αὐτοῦ. τὸν δ’ ἄρ’ ἑταῖροι
429 χερσὶν ἀείραντες φέρον ἐκ πόνου, ὄφρ’ ἵκεθ’ ἵππους
430 ὠκέας, οἵ οἱ ὄπισθε μάχης ἠδὲ πτολέμοιο
431 ἕστασαν ἡνίοχόν τε καὶ ἅρματα ποικίλ’ ἔχοντες·
432 οἳ τόν γε προτὶ ἄστυ φέρον βαρέα στενάχοντα.
433 Ἀλλ’ ὅτε δὴ πόρον ἷξον ἐϋρρεῖος ποταμοῖο
434 Ξάνθου δινήεντος, ὃν ἀθάνατος τέκετο Ζεύς,
435 ἔνθά μιν ἐξ ἵππων πέλασαν χθονί, κὰδ δέ οἱ ὕδωρ
436 χεῦαν· ὃ δ’ ἀμπνύνθη καὶ ἀνέδρακεν ὀφθαλμοῖσιν,
437 ἑζόμενος δ’ ἐπὶ γοῦνα κελαινεφὲς αἷμ’ ἀπέμεσσεν·
438 αὖτις δ’ ἐξοπίσω πλῆτο χθονί, τὼ δέ οἱ ὄσσε
439 νὺξ ἐκάλυψε μέλαινα· βέλος δ’ ἔτι θυμὸν ἐδάμνα.
440 Ἀργεῖοι δ’ ὡς οὖν ἴδον Ἕκτορα νόσφι κιόντα
441 μᾶλλον ἐπὶ Τρώεσσι θόρον, μνήσαντο δὲ χάρμης.
442 ἔνθα πολὺ πρώτιστος Ὀϊλῆος ταχὺς Αἴας
443 Σάτνιον οὔτασε δουρὶ μετάλμενος ὀξυόεντι
444 Ἠνοπίδην, ὃν ἄρα νύμφη τέκε νηῒς ἀμύμων
445 Ἤνοπι βουκολέοντι παρ’ ὄχθας Σατνιόεντος.
446 τὸν μὲν Ὀϊλιάδης δουρὶ κλυτὸς ἐγγύθεν ἐλθὼν
447 οὖτα κατὰ λαπάρην· ὃ δ’ ἀνετράπετ’, ἀμφὶ δ’ ἄρ’ αὐτῷ
448 Τρῶες καὶ Δαναοὶ σύναγον κρατερὴν ὑσμίνην.
449 τῷ δ’ ἐπὶ Πουλυδάμας ἐγχέσπαλος ἦλθεν ἀμύντωρ
450 Πανθοΐδης, βάλε δὲ Προθοήνορα δεξιὸν ὦμον
451 υἱὸν Ἀρηϊλύκοιο, δι’ ὤμου δ’ ὄβριμον ἔγχος
452 ἔσχεν, ὃ δ’ ἐν κονίῃσι πεσὼν ἕλε γαῖαν ἀγοστῷ.
453 Πουλυδάμας δ’ ἔκπαγλον ἐπεύξατο μακρὸν ἀΰσας·
454 οὐ μὰν αὖτ’ ὀΐω μεγαθύμου Πανθοΐδαο
455 χειρὸς ἄπο στιβαρῆς ἅλιον πηδῆσαι ἄκοντα,
456 ἀλλά τις Ἀργείων κόμισε χροΐ, καί μιν ὀΐω
457 αὐτῷ σκηπτόμενον κατίμεν δόμον Ἄϊδος εἴσω.
458 Ὣς ἔφατ’, Ἀργείοισι δ’ ἄχος γένετ’ εὐξαμένοιο·
459 Αἴαντι δὲ μάλιστα δαΐφρονι θυμὸν ὄρινε
460 τῷ Τελαμωνιάδῃ· τοῦ γὰρ πέσεν ἄγχι μάλιστα.
461 καρπαλίμως δ’ ἀπιόντος ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ.
462 Πουλυδάμας δ’ αὐτὸς μὲν ἀλεύατο κῆρα μέλαιναν
463 λικριφὶς ἀΐξας, κόμισεν δ’ Ἀντήνορος υἱὸς
464 Ἀρχέλοχος· τῷ γάρ ῥα θεοὶ βούλευσαν ὄλεθρον.
465 τόν ῥ’ ἔβαλεν κεφαλῆς τε καὶ αὐχένος ἐν συνεοχμῷ,
466 νείατον ἀστράγαλον, ἀπὸ δ’ ἄμφω κέρσε τένοντε·
467 τοῦ δὲ πολὺ προτέρη κεφαλὴ στόμα τε ῥῖνές τε
468 οὔδεϊ πλῆντ’ ἤ περ κνῆμαι καὶ γοῦνα πεσόντος.
469 Αἴας δ’ αὖτ’ ἐγέγωνεν ἀμύμονι Πουλυδάμαντι·
470 φράζεο Πουλυδάμα καί μοι νημερτὲς ἐνίσπες
471 ἦ ῥ’ οὐχ οὗτος ἀνὴρ Προθοήνορος ἀντὶ πεφάσθαι
472 ἄξιος; οὐ μέν μοι κακὸς εἴδεται οὐδὲ κακῶν ἔξ,
473 ἀλλὰ κασίγνητος Ἀντήνορος ἱπποδάμοιο
474 ἢ πάϊς· αὐτῷ γὰρ γενεὴν ἄγχιστα ἐῴκει.
475 Ἦ ῥ’ εὖ γιγνώσκων, Τρῶας δ’ ἄχος ἔλλαβε θυμόν.
476 ἔνθ’ Ἀκάμας Πρόμαχον Βοιώτιον οὔτασε δουρὶ
477 ἀμφὶ κασιγνήτῳ βεβαώς· ὃ δ’ ὕφελκε ποδοῖιν.
478 τῷ δ’ Ἀκάμας ἔκπαγλον ἐπεύξατο μακρὸν ἀΰσας·
479 Ἀργεῖοι ἰόμωροι ἀπειλάων ἀκόρητοι
480 οὔ θην οἴοισίν γε πόνος τ’ ἔσεται καὶ ὀϊζὺς
481 ἡμῖν, ἀλλά ποθ’ ὧδε κατακτενέεσθε καὶ ὔμμες.
482 φράζεσθ’ ὡς ὑμῖν Πρόμαχος δεδμημένος εὕδει
483 ἔγχει ἐμῷ, ἵνα μή τι κασιγνήτοιό γε ποινὴ
484 δηρὸν ἄτιτος ἔῃ· τὼ καί κέ τις εὔχεται ἀνὴρ
485 γνωτὸν ἐνὶ μεγάροισιν ἀρῆς ἀλκτῆρα λιπέσθαι.
486 Ὣς ἔφατ’, Ἀργείοισι δ’ ἄχος γένετ’ εὐξαμένοιο·
487 Πηνέλεῳ δὲ μάλιστα δαΐφρονι θυμὸν ὄρινεν·
488 ὁρμήθη δ’ Ἀκάμαντος· ὃ δ’ οὐχ ὑπέμεινεν ἐρωὴν
489 Πηνελέωο ἄνακτος· ὃ δ’ οὔτασεν Ἰλιονῆα
490 υἱὸν Φόρβαντος πολυμήλου, τόν ῥα μάλιστα
491 Ἑρμείας Τρώων ἐφίλει καὶ κτῆσιν ὄπασσε·
492 τῷ δ’ ἄρ’ ὑπὸ μήτηρ μοῦνον τέκεν Ἰλιονῆα.
493 τὸν τόθ’ ὑπ’ ὀφρύος οὖτα κατ’ ὀφθαλμοῖο θέμεθλα,
494 ἐκ δ’ ὦσε γλήνην· δόρυ δ’ ὀφθαλμοῖο διὰ πρὸ
495 καὶ διὰ ἰνίου ἦλθεν, ὃ δ’ ἕζετο χεῖρε πετάσσας
496 ἄμφω· Πηνέλεως δὲ ἐρυσσάμενος ξίφος ὀξὺ
497 αὐχένα μέσσον ἔλασσεν, ἀπήραξεν δὲ χαμᾶζε
498 αὐτῇ σὺν πήληκι κάρη· ἔτι δ’ ὄβριμον ἔγχος
499 ἦεν ἐν ὀφθαλμῷ· ὃ δὲ φὴ κώδειαν ἀνασχὼν
500 πέφραδέ τε Τρώεσσι καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα·
501 εἰπέμεναί μοι Τρῶες ἀγαυοῦ Ἰλιονῆος
502 πατρὶ φίλῳ καὶ μητρὶ γοήμεναι ἐν μεγάροισιν·
503 οὐδὲ γὰρ ἣ Προμάχοιο δάμαρ Ἀλεγηνορίδαο
504 ἀνδρὶ φίλῳ ἐλθόντι γανύσσεται, ὁππότε κεν δὴ
505 ἐκ Τροίης σὺν νηυσὶ νεώμεθα κοῦροι Ἀχαιῶν.
506 Ὣς φάτο, τοὺς δ’ ἄρα πάντας ὑπὸ τρόμος ἔλλαβε γυῖα,
507 πάπτηνεν δὲ ἕκαστος ὅπῃ φύγοι αἰπὺν ὄλεθρον.
508 Ἔσπετε νῦν μοι Μοῦσαι Ὀλύμπια δώματ’ ἔχουσαι
509 ὅς τις δὴ πρῶτος βροτόεντ’ ἀνδράγρι’ Ἀχαιῶν
510 ἤρατ’, ἐπεί ῥ’ ἔκλινε μάχην κλυτὸς ἐννοσίγαιος.
511 Αἴας ῥα πρῶτος Τελαμώνιος Ὕρτιον οὖτα
512 Γυρτιάδην Μυσῶν ἡγήτορα καρτεροθύμων·
513 Φάλκην δ’ Ἀντίλοχος καὶ Μέρμερον ἐξενάριξε·
514 Μηριόνης δὲ Μόρυν τε καὶ Ἱπποτίωνα κατέκτα,
515 Τεῦκρος δὲ Προθόωνά τ’ ἐνήρατο καὶ Περιφήτην·
516 Ἀτρεΐδης δ’ ἄρ’ ἔπειθ’ Ὑπερήνορα ποιμένα λαῶν
517 οὖτα κατὰ λαπάρην, διὰ δ’ ἔντερα χαλκὸς ἄφυσσε
518 δῃώσας· ψυχὴ δὲ κατ’ οὐταμένην ὠτειλὴν
519 ἔσσυτ’ ἐπειγομένη, τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε.
520 πλείστους δ’ Αἴας εἷλεν Ὀϊλῆος ταχὺς υἱός·
521 οὐ γάρ οἵ τις ὁμοῖος ἐπισπέσθαι ποσὶν ἦεν
522 ἀνδρῶν τρεσσάντων, ὅτε τε Ζεὺς ἐν φόβον ὄρσῃ.